Ducati Monster 821
Οι Ιταλοί μοιάζουν με τους Έλληνες . Ως μεσογειακός λαός έχουν πάθος , ανυπομονησία , όρεξη , αγαπούν το design και τους αρέσει ο θόρυβος , λίγο πολύ όπως όλοι οι Μεσόγειοι π.χ Πορτογάλοι ;) . Οπότε, όταν φτιάχνουν μια σύνθεση που τα έχει όλα , σε 2 ρόδες , δεν είναι τυχαία το εργοστάσιο της Μπολόνια να έρχεται θαρετά στο νου.
Το απόγευμα στην αντιπροσωπεία , είχε αρκετό κόσμο, που δεν ήταν Ιταλοί μα όλοι Έλληνες. Όλοι , εκτός απο έναν Ολλανδό, τον Peter , που ξεκίνησε απο Ολλανδία για Ιαπωνία μέσω Ελλάδας, Τουρκίας, Ιράν μέχρι την χώρα των 4 μεγάλων της μοτοκίνησης. Φήμες λένε οτι το Ducati 996 (!) που καβαλά , δέχθηκε επεμβάσεις στην σέλα και ντεπόζιτο για να βολεύεται η ανδρική ανατομία του Πήτερ, τέτοιας δυσκολίας το ταξίδι απο αυτά που συζητούσαμε εκείνη τη Τρίτη απόγευμα.
- Τι σκέφτεσαι ? Ποια λες?
- Ε μάλλον το Scrambler και το λευκό εδώ
- Ποιο λευκό ?
- Το μοναδικό λευκό, το Cleanex, το super λευκαντικό για πεντακάθαρα ρούχ..
- (βλέμμα απορίας)
- Εντάξει, το Monster 821
- Κ το Diavel?
Η αλήθεια είναι οτι 1200cc και 160+ ίππους που θα έβρισκαν σε ένα καλογυαλισμένο Σαλονικιώτικο οδόστρωμα , φημολογείται οτι σε βράδυ με πανσέληνο ξυρίζεις άνετα γένια, μαλλιά, μασχάλες και πόδια, δεν με είχαν γεμίσει με προθυμία.
- Ίσως αργότερα.
Ξεκινάμε με το 821. Λευκό, όμορφο , ελαφρώς κραυγαλέο. Σα να λέμε λίγο έγκυος, στο μπάσκετ είμαι Ολυμπιακός και Παναθηναικός στη μπάλα . Είναι ιδιόμορφο λοιπόν αλλα ταιριάζει γάντι στην ιδιόμορφη εποχή μας. Οι παρδαλές κόκκινες ζάντες που θυμίζουν τους χρωματισμούς της Porsche στα 70’ς στο αγαπημένο της παιδί –την 911 2.7 RS βεβαίως βεβαίως- η Akrapovic στο πλάι σε ένα γυαλισμένο μπρούτζινο χρώμα, και το κοντράστ με το σχεδόν κρεμ χρώμα υπο διαφορετικές γωνίες φωτισμού φωνάζουν για το τσαμπουκαλεμένο παιδί της Μπολόνια που έχει και μυς γυμναστηρίου πλέον εκτός από εμφανιση και δεν χάνει την ευκαιρία να επιδείξει.
Μίζα, ρελαντί, ήχος έντονος ρυθμικός και ήδη η διάθεση ανοίγει. Κράνος, συνεννόηση για το που θα αλλάξουμε μηχανάκια, ποιος θα ξεκινήσει πρώτος , πόση ώρα η βόλτα, ποια η διαδρομή, τι φαγητό έχει το βράδυ, τι παίζουμε στο 322 ,Κορεάτικο : Τσονμπουκ Χιουντάι Μότορς με το φαβορί Τζεονάμ Ντράγκονς , τα γνωστά.
Πλοηγός με 1100 Streetfighter, καναδυό Multistrada 1200, 1 Diavel και ήδη αρχίζω να αναρωτιέμαι αν όντως θα πάμε για μια ψιλοχαλαρή βόλτα ή θα γράψουμε κάνα ελεύθερο χρονομετρημένο για σουπερμπαικ. Ο Ολλανδός γελούσε ευχάριστα πάνω σε ένα εκ των 2 Multistrada , μην μπορώντας να πιστέψει ότι υπάρχουν και άνετες μοτοσυκλέτες εν έτει 2016 ενώ στα υπόλοιπα μάτια καθρεφτιζόταν το βλέμμα ενός 5χρονου που βλέπει 3 κιλά παγωτό σοκολάτα μπροστά του και δεν ξέρει αν αξίζει να πάρει φτυάρι ή καλύτερα να μπει με χούφτες – πόδια – κεφάλι – γόνατα μέχρι τα μαλλιά.
Κούμπωμα 1ης, κλανκ χαρακτηριστικό, ρολαριστά, πρώτες λακούβες «γμτ, λίγο σκληρό είναι» , πρώτα ανοίγματα του δεξίου γκριπ πολύ ικανοποιητικά , πολύ γεμάτα για απόγευμα Απριλίου με έναν λαμπερό ήλιο να θερμαίνει καρδιά και διαθέσεις.
Φρένα πολύ καλά, ίσως λίγο παραπάνω κιόλας καθώς δείχνουν να έχουν σχεδιαστεί για γεμάτα φρεναρίσματα. Ξερογκαζιές στο φανάρι ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ, χαμόγελα μέχρι τα αυτιά, ο Ολλανδός δεν είχε σταματήσει έτσι κι αλλιώς (ύποπτο ;) ) , πράσινο φανάρι και ΕΥΘΕΙΑ.
-«Θα τους χάσω , σκέφτηκα» , και άνοιξα , με 113 άλογα να είναι υπερ του δέοντος πρόθυμα στη γυαλιστερή άσφαλτο (έχει ESP πάντως , απενεργοποιούμενο). Μηχανή και αναβάτης πρόθυμα για ταχύτητα, το κράνος όχι ιδιαίτερα οπότε στις πολύ απαγορευτικές ταχύτητες τα 4πίστονα Brembo έδωσαν μια ικανοποιητική γεύση των μεγάλων δυνατοτήτων τους. Το γενναίο Scrambler ακολούθησε επίσης ( ο οδηγός παίδες, ο οδηγός πάντα ! ) , ήδη χαμογελούσαμε για selfie στα πιθανά ραντάρ. Από στροφές δεν είχαμε και πολλές, στα λίγα πάντως έδειξε σταθερότητα, παιχνίδι με το γκάζι εφόσον ζητηθεί και μπόλικους κραδασμούς από τον V2 , όχι ενοχλητικούς για τον μυημένο στα ιταλικά 2κύλινδρα desmo.
Αλλαγή με Scrambler, μια μικρή πτώση της διάθεσης, πιο απαλό, λιγότερο δυνατό, ακόμη πιο εμφανίσιμο, εύκολα σουζαριστό και «ολισθηρό» για μικρούς θεούληδες της καθημερινότητας, το Monster έλειπε όμως για την δεμένη αίσθηση, τον ηχητικό τσαμπουκά , την ξεχωριστή αίσθηση βόλτας σε τέτοια ευχάριστα απογεύματα με ζεστό ήλιο, εξαιρετική παρέα που ζητά τα ίδια πράγματα και χρόνο για αλλαγή παραστάσεων.
Ο Ολλανδός συνέχισε να χαμογελά.
