BMW 316 (E90) : Ο "τάφος"
Η κυρία απο τη Βαυαρία, δεν είχε μεγάλο κυβισμό. Χίλια εξακόσια κυβικά εκατοστά κινητήρα. Απο την πρώτη 3άρα της BMW, γενιά E30 δηλαδή, το αυτοκίνητο σημείωσε καλές πωλήσεις σε χώρες όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία που διέθεταν "έξυπνα" φορολογικά συστήματα, κοινώς όσο πιο λάθος γίνεται.
Αν και οι 3άρες παλαιότερα, ειδικά στις μικρές εκδόσεις , αγοράζονταν κυρίως ως μέσο επίδειξης κινητού Ε9, εποχές παλαιών υπέρβαρων αγελάδων δηλαδή, σήμερα αποτελούν μια βασική επιλογή για στόλους εταιρικών αυτοκινήτων και την απλή εισαγωγική έκδοση.
Στην προτελευταία μετενσάρκωση λοιπόν (έχουμε την F30 πλέον όπου σταματάν τα μικρά ατμοσφαιρικά μοτέρ) η 3άρα χρησιμοποιούσε έναν 1600άρη, με 122 ίππους και 16.5 kgm ροπής που τους έστελνε (τους ίππους) στους πίσω τροχούς μέσω ενός χειροκίνητου κιβωτίου 6 σχέσεων. Το εσωτερικό δεν παρουσιάζει διαφορές σε σχέση με τις υπόλοιπες εκδόσεις, εξόν M3, όπου είναι περισσότερη ίση απο τις υπόλοιπες (a.k.a ανθρακόνημα, δέρμα κλπα). Αν και απλό εσωτερικό είναι ποιοτικό και η ηλιοροφή άφηνε άπλετο φως να μπει και την διάθεση να ανεβαίνει ακόμα πιο εύκολα.
Είναι αλήθεια ότι όταν σκέφτεσαι τα παραπάνω νούμερα και τα κιλά (1400+ ) , οι προσδοκίες όχι μόνο δεν είναι μεγάλες αλλά τείνουν στον εύκολο χαρακτηρισμό της επικεφαλίδας. Και εκεί διαψεύδεσαι!
Η απόκριση του κινητήρα είναι καλή , η δύναμη δηλώνει παρόν απο τις 4000rpm και πάνω ενώ τα 200χλμ/ώρα μπορούν να έρθουν σχετικά εύκολα για την μικρή δύναμη του κινητήρα. Πολλές φορές αναρωτήθηκα αν στο δυναμόμετρο αποδίδει κάτι παραπάνω , η προθυμία με κέρδισε. Οπότε, με 1 άτομο και σχετική "δουλειά" στον καλό χειροκίνητο επιλογέα, μπορεί να κινηθεί σχετικά σβέλτα χωρίς ιδιαίτερο τίμημα σε κατανάλωση. Τα πράγματα δυσκολεύουν και θέλουν προσοχή όταν οι επιβάτες θα γίνουν 4 ενώ ο χώρος αποσκευών γεμίσει.Εκεί είναι που σκέφτεσαι την 320 d ή i ως πιο λογική επιλογή , αλλά γρήγορα έρχεται κατα νου η "χορηγία" των 2λιτρων προς το Ελληνικό Κράτος να χαλάσει το γλυκό συλλογισμό.
Σε γνωστή διαδρομή, το τιμόνι κερδίζει πόντους . Ελαφρύ μεν , πολύ καλή αίσθηση δε, που ίσως κουράσει τον μαθημένο σε τιμόνια κάπως πιο αναίσθητα σε διαμήκεις κακοτεχνίες (βλ Mercedes, Audi ). Ο επιλογέας σαφής, τα φρένα αποτελεσματικά και ανθεκτικά ενώ οι 16άρες ήταν μια καλή επιλογή για άνεση και κράτημα . Continental runflat έγραφε στην ούγια το ελαστικό, ίσως απο κει να υπήρχε μια έξτρα νευρικότητα σε κάποιες λακούβες.
Όταν οι ρυθμοί ανέβουν, η προθυμία του αυτοκινήτου (ποτέ του οδηγού ;) ) , είναι έκδηλη για "ζωγραφική σε μαύρο ασφάλτινο καμβά" , όσο λιγότερο μαύρος βέβαια και πιο γυαλιστερός , τόσο πιο εύκολα τα πράγματα για τον 1600άρη, ο οποίος σαφώς πιέζεται αρκετά αλλά δεν το βάζει κάτω. Μετά απο αρκετή βενζίνη και αρκετούτσικα χιλιόμετρα μακριά, τα ηλεκτρονικά επιστρέφουν στο ON, τα παράθυρα πέφτουν και η μουσική δυναμώνει. Εκτιμάς το διττό χαρακτήρα τόσο πολύ σε τέτοιες κατασκευές, κι ας μην είναι οι full bore εκδόσεις 2000 κυβικών και άνω.
Ο οικογενειάρχης μπορεί να κοιτάξει τις δυνατότερες εκδόσεις ή να δει και το "αστέρι" τι προσφέρει. Ο ολίγον νεότερος όμως , που ακόμα ψιλοτραγουδά το γνωστό άσμα του Ζαμπέτα, μπορεί άνετα να τη δοκιμάσει. Δεν θα ενταφιάσει τον ενθουσιασμό του τελικά...